بسیج دانشکده توانبخشی

شعری را از اقای رائفی پور , در یکی از سخنرانی هاشون شنیدم که بنظرم خیلی برای اونایی که خواب غفلت, فرو بردتشون , مفید اومد.

امیدوارم گزرشون این طرفا بیافته و بخوننش..

می گویند چرا اینقدر قضیه را کش می دهید؟ یک سوء تفاهم بود که بعد از چهار سال برطرف شد ، بگذارید اگر لکه سیاهی هم هست آفتاب آن را سفید نماید. اینقدر گذشته را یادآوری نکنید ، گذشته؛ گذشته است ، آن را فراموش کنید.

باشد؛ فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چگونه با آبروی بین المللی نظام اسلامی بازی کرد،

فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 سال ها اقتصاد ایران را عقب انداخت و تحریم ها را تشدید کرد. تحریم هایی که هنوز هم داریم چوبش را می خوریم و هسته ای را معامله می کنیم تا شاید بخشی از آن را بردارند.

فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چقدر دل مردم ایران و حتی دوستداران انقلاب اسلامی در سراسر جهان را خون کرد؛

 فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چه خسارت های بزرگی به اموال عمومی و ارزش های دین و انقلاب زد ،

 فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چگونه رای 40 میلیونی و انتخاباتی که همیشه مایه شادی و سرور مردم بود به فاجعه ای بزرگ تبدیل کرد که ایران اسلامی را به لبه پرتگاه برد.

اصلا بر فرض که همه این ها را فراموش کردیم اما...

آقا جان این آسمان هم دیگر مثل قدیم نیست

بی معرفت شده است و فراموشکار

چیزی بگو به او

بگو کاری بکند

نمیدانم چه

بِگیرَد

بِگِریَد

نمیدانم فقط هر کاری میتواند بکند

تا یادمان بیاید

امروز

جمــــــــــــــــــــعه
.
.
.
بـــــــــــــــــــــــــــــــــــود...

چقدر جاهلی؟؟

حدیث «هرکه بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است.» را از رسول اکرم (ص) شنیده ای؟؟

چقدر امام زمانت را می شناسی؟؟

چقدر بدنبال خشنودی او هستی؟؟ اصلا میدانی چه چیز خوشحالش میکند؟؟

میدانی عاشق توست؟؟ تو چقدر عاشق اویی؟؟ رسم عاشقی را بجا آورده ای؟؟

او غایب است, یا ما غافل؟؟

او منتظر ماست, یا ما منتظر او؟؟

اوکه درهر لحظه از احوال ما آگاه است!! و هر لحظه دعاگوی ما!!

او که از هرگناه ما دلش میشکند!!

راستی, چقدر دلش را شکانده ایم؟؟ چقدر بر دیدگان مبارکش, اشک جاری کرده ایم؟؟

بیایید... بیایید... دیگر دل مبارکش را نشکانیم ....

«سهم شما, ترک فقط یک گناه»

استاد شجاعی, مطلب جالبی در این مورد دارند, در ادامه مطلب, خواننده آن باشید.

... و فرا خوانده شدی به میعادگاه تاریک انگور. می‏دانم که به روشنی می‏شنیدی خنده ‏های مرگ را از لا به‏ لای زهرآلود خوشه‏ ها. جام زهر را که نوشیدی،

ناگهان دریچه‏ های شهر، بر نور بسته شد. حالا سال‏ هاست که غربتت در سرهامان نقاره می‏زند و کبوتران جهان، شکوه صحن و سرایت را به غلغله می‏ آیند. تو به ولایت عشق رفته بودی و آنان بر سفره شوکرانت نشاندند.
نفرین بر آن دست‏ها که به سوزاندن جگرت رضایت داد و آفتابت را در پس‏ کوچه‏ های ناجوانمرد، به شمشیر کشید.

در حس و حال خودم بودم با خودم گفتم احتمالا این بیت را برادر دارد به خواهرش می گوید : رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس
گویا ولی شناسان رفتند از این ولایت ،..... نمی دانم خواهر چه می کشد در این لحظه که می شنود : سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت....

اما اینجا او پاسخ می دهد اینبار رو به تشتی که دیگر در مدینه نیست و محمل سر برادرش حسین شده است .با آه می گوید :
از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت
حال او داشت برای برادر ادامه ماجرا را تعریف می کرد...
به خود آمدم شعرم تمام شده بود . نمی دانم این چه سری است برای هر کس که می خواهم بگریم ختم به کربلا می شود ...نمی دانم شاید خودشان می خواهند ، آری خودشان می خواهند مگر نشنیدی وصیت امام رضا را به پسر شبیب : یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ

آری شب یلداست ، باران می بارد از هر دری بخوانی به کربلا می رسی ... امشب کمی طولانی تر است پس بیشتر بخوان اما یادت باشد ...

فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ ، چرا که اگرچه پیامبر با غصه تمام رفت اما زهرایش ندید قتلگاه را ، چرا که با اینکه امام حسن در عین غربت رفت و تیرباران شد اما با اسب بر بدنش کسی نتاخت با اینکه امام هشتممان در تنهایی دور از وطن بود اما در لحظه آخر سرش روی پای پسرش بود

امشب شب یلداست فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ....