بسیج دانشکده توانبخشی

 نوروزتان مبارک

سال نوتان ، زهرایی ان شالله

برای تعجیل در فرج اقاوسرورمان،بقیه الله(عج)،ان شالله امسالمان با ندای دلنشین انا المهدی ایشان ، اغاز گردد،صلواتی ختم بفرمایید.

اللهم عجل  لولیک الفرج

  آن روزها در شهر پارک آب و آتش نداشتیم.... اما سرداران! خود را به آب و آتش می زدند تا حرف امام روی زمین نماند...

کاش در طراحی تمامی ایستگاههای مترو جایی هم برای اقامه نماز در نظر گرفته می شد.

 کاش بوستان های شهر ستاد امر به معروف و نهی از منکر داشت.

کاش می شد در خیابانهای تهران هم به خدا رسید.

می دانم رهگذران خیابانهای زیبا و آرام این کلانشهر پر ماجرا روزهای گذشته را بیاد دارند یا خیر. آن روزهایی که هیچ چیز عادی نبود. قطارها در بدرقه احساس مادرانی شیردل بسوی اندیمشک و اهواز حرکت می کردند و آسمان در نزدیکی زمین بیتوته کرده بود. گویی این شهر بزرگ آن روزها را بیاد ندارد. روزهایی که رنگ خاکی لباس رزمندگان، آبروی این شهر بود.

یادش بخیر!آن روزها در شهرمان فرهنگسرا نداشتیم اما کسی دلش به فرهنگهای وارداتی خوش نبود. آن روزها در شهرمان پارک آب و آتش نداشتیم اما سرداران! خود را به آب و آتش می زدند تا حرف امام روی زمین نماند.

یادش بخیر!آن روزها تلویزیون های سیاه و سفید ما « ای لشگر صاحب زمان » پخش می کرد و روی دفترهای مشقمان نوشته بود تعلیم و تعلم عبادت است.

خزان زود هنگام و کبود شدن یاس بوستان پیامبر ، تسلیت باد .

ما گوشه نشینان غم فاطمه ایم
محتاج عطا و کرم فاطمه ایم

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود

من با که گویم این که بهارم خزان شده
ماهم به خاک تیره غربت نهان شده
بانوی بی نشان که به هرسو نشان ز اوست
رفت از برم به قامت همچون کمان شده

فاطمه اکتفا به نامش نکنید
نشناخته توصیف مقامش نکنید
هر کس که در او محبت زهرا نیست
علامه اگر هست سلامش نکنید

ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت

 زهرایی و خورشید غبار قدمت
کی گفته که تو حرم نداری بانو؟

ای وسعت دلهای شکسته ، حَرَمت ...

باسم رب الشهدا و الصدیقین

تمام نیروی قلب و روحت رو جمع کن و یه نفس عمیق بکش..

خب ، بوش رو شنفتی؟؟

بوی شهادت میاد ، بوی فکه ، طلاییه ، شلمچه..

یادش بخیر سال قبل یه ظهر جمعه ای طلاییه بودیم، نوای یا صاحب الزمان ، سر میدادیم..  هوای خوبی بود، پشه های ریز زیادی بودن، هوام یکمی گرم بود ولی نمیدونم این چه خاصیتیه توی این مناطق که هیچی اذیتت نمیکنه، انگار شهدا جای همه ی نسلای بعدی، سختی و رنج این مناطق رو تحمل کردن... رسم مهمون نوازیه دیگه ، مگه نه اینکه دعوتمون کردن و ان شالله امسالم یه چیزی تو دلمون ببینن و دعوتمون کنن...

جای اونایی که نبودن خالی..

ان شالله امسال قسمت ماهایی که رفتیم و اونایی که پارسال نبودن ولی یادشون با ما بود، بشه..

در ادامه مطلب، تصاویر نمایشگاه راهیان را که بچه های پایگاه توانبخشی و مدیریت، مشترکا درستش کردن ،رویت بفرمایید..

زمان ومکان:  2تا6 اسفند روبروی تالار شریعتی

9تا12 اسفندروبروی سلف خلیج فارس

زمان:سه شنبه 5 اسفند

ساعت:15الی17:30

مکان:تالارپیامبراعظم(ص)

در سفر زمینی،پا ها مجروح می شوند

و در سفر آسمانی،دل ها.

............................................................

مهر 91بود که با راهیان نور دانش آموزی رفتم جنوب. اولین بار بود که به این سفرمی رفتم و تا این لحظه،آخرین بار.

وقتی با دوستان چندین و چند ساله مسافرت میری،خیلی خوش می گذره.اما بعضی وقت ها اونقدر سرگرم دوستان میشی،که فراموش می کنی کجا اومدی.و این دقیقا حکایت منه.

و نمی دونم با  همه ی این ها خاک جنوب چه جاذبه ای داره که دلتنگی اون،حسابی دلم رو شکونده. اونقدر که فکر می کنم تا راهیان نور پایان سال،طاقت نمیارم. اونقدر که نمی تونم خودم رو به خاطر بی لیاقتی ام ببخشم.

همینه که امام(ره) فرموده: همین تربت پاک شهیـــــدان است که تا قیامت، مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفای آزادگان خواهد بود.( امام خمینی "ره" )

من فقط وقتی حضور شهدا رو حس می کردم که دوستانم رو گم می کردم و تنها می شدم. مخصوصا شب اول توی منطقه ی فتح المبین.بعد از نماز عشا.بعد از نماز زیارت آل یاسین خوندیم و بعدش روحانی کاروان روضه ی حضرت رقیه(س)رو خوند. من هم رفتم سر مزار شهدای گمنام و حسابی باشون درد و دل کردم و اشک ریختم.

اما از همه ی این سفر،یه چیز رو خیلی خوب یادم میاد و هیچ وقت فراموش نمی کنم.این که وقتی رسیدیم شلمچه،خیلی باد میومد. تا از اتوبوس پیاده شدیم،یه حس عجیبی بهم دست داد.

به دوستام گفتم:«اینجا هواش خیلی مثل مکه است. انگار این باد از مکه میاد.»

بعد از سفرم به مکه،هیچ وقت و هیچ جا اینقدر یاد مکه نیافتادم.

یادش به خیر.